Kuşkular

Şarapnel yarası bu geçmez Gönül yarası bu, bitmez Zor yolun yolcuları bu, Tükenmez Yollar yolcuyu bekler, durulmaz Gözler sevgiyi arar, bulunmaz Zor yolun yolcuları bu, Usanmaz Evimden uzaklarda...

Sanki bir derin uğultu içinde Gidiyorum ben kederle Ayrılığın sancısı yüzümde Yaşadığım mutlu günler düşümde Götür götür götür beni Sevdiğime yağmur sesi Götür götür götür beni Sevdiğime yağmur sesi...

Mahkumlar yalnızdırlar Ruhları dışarıda Ruhları dışarıda Yalnızlık ve mutsuzluk Onların beyninde Eriyen bir lav gibi Taşır onları sonsuza En kısa zamanda En kısa zamanda Çıkar gözlü insanlar...

Karanlığın ardından Bakıyorsun uzaklara Yorgun bedenin ama Adımların oturaklı Uzun gecenin ardından Yorulmuşsun belli İstemiyorsun ama Yine de yürüyorsun Sarılmak isterim o saflığına Ama sen bir çok...

Sorgusuz geçen yıllar Zaman hiç tükenmiyor Ayrılık rüzgarları Kor ateşten bir koz gibi Son kez birlikte Olurken biz orada Sonsuzluk kumsalından Ayrılık geldi odama Bu ne şiddet, bu ne hız Bu bir aşk...

Sabahın erken saatinde gidiyorum Yabancı değil bu puslu hava bana İçimden bir lanet yağdırıyorum Belki kendime belki sana Küskünüm geçmiş zamana Belki kendime belki sana Üzgünüm gideceğim için...

Gözlerinde beliren Gözyaşlarını sil Yüreğinde kinlenen O öfkeyi yitir Dur hatırla babanı Bozkır olan tarlanı Dönüşü olmayan yollarda Harcama tüm çabanı Çocuk birgün büyüyecek Çok şeyler görecek...

Yedin yedin bitirdin Koskoca dünyayı Arkanda bıraktın Şimdi dev bir nesil aç Dev bir nesil aç Aç gözünü aç Sevgili halkım aç Becerdin bunu sen Milyarları götürdün Patlayacak söküklerin Çıkacak...