Tip:
Highlight text to annotate it
X
סידדהאַרטהאַ דורך הערמאַנן כעס פּרק 12.
גאָווינדאַ
צוזאַמען מיט אנדערע מאָנקס, גאָווינדאַ געוויינט צו פאַרברענגען די צייַט פון מנוחה צווישן פּילגראַמידזשיז
אין דער פאַרגעניגן-גראָווע, וואָס די קאָורטעסאַן קאַמאַלאַ האט געגעבן צו די אנהענגערס פון גאָטאַמאַ
פֿאַר אַ מתנה.
ער געהערט רעדן פון אַן אַלט פערימאַן, וואס געלעבט איין טאָג ס נסיעה אַוועק דורך די טייַך, און
ווער איז געווען פארהאלטן ווי אַ קלוגער דורך פילע.
ווען גאָווינדאַ זענען צוריק אויף זיין וועג, ער אויסדערוויילט דער דרך צו די פּראָם, לאָעט צו זען די
פערימאַן.
מחמת, כאָטש ער האט געלעבט זיין גאַנץ לעבן דורך די כּללים, כאָטש ער איז געווען אויך
געקוקט אויף מיט ווענעריישאַן דורך די יינגער מאָנקס אויף חשבון פון זיין עלטער און זיין
באַשיידנקייַט, די רעסטלאַסנאַס און דער שאַרף נאָך האט ניט אומגעקומען פון זיין האַרץ.
ער געקומען צו דעם טייַך און געבעטן די אַלט מענטש צו פּראָם אים איבער, און ווען זיי גאַט אַוועק
די שיפל אויף די אנדערע זייַט, ער האט געזאגט צו די אַלט מענטשן: "ניטאָ זייער גוט צו אונדז מאָנקס און
פּילגרימס, איר האט שוין פעריד פילע פון אונדז אַריבער דעם טייַך.
זענען ניט איר אויך, פערימאַן, אַ סערטשער פֿאַר די רעכט דרך? "
קוואָטה סידדהאַרטהאַ, סמיילינג פון זיין אַלט אויגן: "צי איר רופן זיך אַ סערטשער, וי
געאַכט איינער, כאָטש איר זענען שוין פון אַן אַלט אין יאָרן און זענען ווערינג די קיטל פון
גאָטאַמאַ ס מאָנקס? "
"ס אמת, איך בין אַלט," גערעדט גאָווינדאַ, "אָבער איך האב ניט פארשטאפט שאַרף.
קיינמאָל איך וועט האַלטן שאַרף, דעם מיינט צו זיין מיין צוקונפט.
איר אויך, אַזוי עס מיינט צו מיר, האָבן געווען שאַרף.
וואלט איר ווי צו זאָגן מיר עפּעס, טאַקע מענטשיש איינער? "
קוואָטה סידדהאַרטהאַ: "וואס זאָל איך עפשער האָבן צו זאָגן איר, טאַקע געאַכט איינער?
אפשר אַז איר ניטאָ שאַרף ווייַט צו פיל? אַז אין אַלע אַז שאַרף, איר טאָן ניט געפינען
דער צייַט פֿאַר דערגייונג? "
"ווי קומען?" געבעטן גאָווינדאַ.
"ווען עמעצער איז שאַרף," האט געזאגט סידדהאַרטהאַ, "און עס זאל לייכט פּאַסירן
אַז דער בלויז זאַך זיין אויגן נאָך זען איז אַז וואָס ער אָנפֿרעגן פֿאַר, אַז ער איז
געקענט צו געפינען עפּעס, צו לאָזן עפּעס
אַרייַן זיין מיינונג, ווייַל ער שטענדיק מיינט פון גאָרנישט אָבער דער כייפעץ פון זיין זוכן,
ווייַל ער האט אַ ציל, ווייַל ער איז אַבסעסט דורך דעם ציל.
זוכנדיק מיטל: האט אַ ציל.
אבער דערגייונג מיטל: זייַענדיק פֿרייַ, זייַענדיק עפענען, ווייל קיין ציל.
איר, טאַקע געאַכט איינער, זענען פילייַכט טאַקע אַ סערטשער, ווייַל, שטרעבונג פֿאַר אייער ציל,
עס זענען פילע זאכן איר טאָן ניט זען, וואָס זענען גלייַך אין פאָרנט פון דיין אויגן. "
"איך טאָן ניט גאַנץ פאַרשטיין נאָך," געבעטן גאָווינדאַ, "וואָס טוט איר מיינען דורך דעם?"
קוואָטה סידדהאַרטהאַ: "א לאַנג צייַט צוריק, טאַקע געאַכט איינער, פילע יאָרן צוריק, איר'ווע אַמאָל
פריער געווען בייַ דעם טייַך און האָבן געפונען אַ סליפּינג מענטש דורך דעם טייַך, און האָבן זיך
אַראָפּ מיט אים צו היטן זיין שלאָף.
אבער, טאַקע גאָווינדאַ, איר האט ניט דערקענען די סליפּינג מענטשן. "
געחידושט, ווי אויב ער האט שוין די כייפעץ פון אַ מאַגיש רעגע, די מאָנק געקוקט אין די
פערימאַן ס אויגן.
"ביסט איר סידדהאַרטהאַ?" ער געפרעגט מיט אַ שרעקעוודיק קול.
"איך וואָלט ניט האָבן דערקענט איר דעם צייַט ווי געזונט!
פון מיין האַרץ, איך בין גרוס איר, סידדהאַרטהאַ, פון מיין האַרץ, איך בין גליקלעך צו זען
איר אַמאָל ווידער! איר'ווע פארענדערט אַ פּלאַץ, מיין פרייַנד. - און אַזוי
איר'ווע איצט ווערן אַ פערימאַן? "
אין אַ פרייַנדלעך שטייגער, סידדהאַרטהאַ לאַפט. "א פערימאַן, יאָ.
פילע מענטשן, גאָווינדאַ, האָבן צו טוישן אַ פּלאַץ, האָבן צו טראָגן פילע אַ כאַלאַט, איך בין איינער פון
יענע, מיין טייַער.
זיין באַגריסונג, גאָווינדאַ, און פאַרברענגען די נאַכט אין מיין אבער. "
גאָווינדאַ סטייד די נאַכט אין די אבער און סלעפּט אויף דער בעט וואָס פלעגט צו זיין
וואַסודעוואַ ס בעט.
פילע שאלות ער געשטעלט צו דער פרייַנד פון זיין יוגנט, פילע זאכן סידדהאַרטהאַ האט צו
זאָגן אים פון זיין לעבן.
ווען אין דער ווייַטער מאָרגן די צייַט האט קומען צו אָנהייבן דעם טאָג ס נסיעה, גאָווינדאַ געזאגט,
ניט אָן כעזאַטיישאַן, די ווערטער: "איידער איך וועט פאָרזעצן אויף מיין דרך,
סידדהאַרטהאַ, דערלויבן מיר צו פרעגן איינער מער קשיא.
צי איר האָבן אַ לערנען?
צי איר האָבן אַ אמונה, אָדער אַ וויסן, איר נאָכפאָלגן, וואָס העלפט איר צו לעבן און צו טאָן
רעכט? "
קוואָטה סידדהאַרטהאַ: "איר וויסן, מיין טייַער, אַז איך שוין ווי אַ יונג מענטש, אין יענע טעג
ווען מיר געלעבט מיט די פּעניטענץ אין דעם וואַלד, סטאַרטעד צו דיסטראַסט לערערס און
לערנונגען און צו קערן מיין צוריק צו זיי.
איך האָבן סטאַק מיט דעם. דאך, איך האב געהאט פילע לערערס
זינט דעמאָלט.
א שיין קאָורטעסאַן איז מיין לערער פֿאַר אַ לאַנג צייַט, און אַ רייַך סוחר איז געווען מיין
לערער, און עטלעכע גאַמבלערז מיט ביינדלעך.
אַמאָל, אפילו אַ נאכגייער פון בודאַ, טראַוואַלינג אויף פֿיס, איז מיין לערער, ער געזעסן מיט
מיר ווען איך האט געפאלן שלאָפנדיק אין דעם וואַלד, אויף דער פּילגרימ - נעסיע.
איך'ווע אויך געלערנט פון אים, איך בין אויך דאַנקבאַר צו אים, זייער דאַנקבאַר.
אבער רובֿ פון אַלע, איך האב געלערנט דאָ פון דעם טייַך און פון מיין פאָרויסגייער, די
פערימאַן וואַסודעוואַ.
ער איז געווען אַ זייער פּשוט מענטש, וואַסודעוואַ, ער איז געווען ניט דענקער, אָבער ער געוואוסט וואָס איז
נייטיק פּונקט ווי געזונט ווי גאָטאַמאַ, ער איז געווען אַ גאנץ מענטש, אַ הייליקער. "
גאָווינדאַ האט געזאגט: "סטיל, טאַקע סידדהאַרטהאַ, איר ליבע אַ ביסל צו רייצנ מענטשן, ווי עס מיינט צו
מיר. איך גלויבן אין איר און וויסן אַז איר האָבן ניט
נאכגעגאנגען אַ לערער.
אבער האָבן ניט איר געפונען עפּעס דורך זיך, כאָטש איר'ווע געפונען קיין לערנונגען,
איר נאָך געפונען זיכער מחשבות, זיכער ינסייץ, וואָס זענען אייער אייגן און וואָס הילף
איר צו לעבן?
אויב איר וואָלט ווי צו זאָגן מיר עטלעכע פון די, איר וואָלט פרייד מיין האַרץ. "
קוואָטה סידדהאַרטהאַ: "איך'ווע האט מחשבות, יאָ, און ינסייט, ווידער און ווידער.
מאל, פֿאַר אַ שעה אָדער פֿאַר אַ גאנצע טאָג, איך האָבן פּעלץ וויסן אין מיר, ווי איינער
וואָלט פילן לעבן אין איינער ס האַרץ. עס האָבן געווען פילע מחשבות, אָבער עס וואָלט
זיין שווער פֿאַר מיר צו קאַנוויי זיי צו איר.
קוק, מיין טייַער גאָווינדאַ, דעם איז איינער פון מיין געדאנקען, וואָס איך האב געפונען: חכמה קענען ניט
זיין דורכגעגאנגען אויף. חכמה וואָס אַ קלוגער פרוווט צו פאָרן אויף צו
עמעצער שטענדיק סאָונדס ווי נאַרישקייַט. "
"ביסט איר קידינג?" געבעטן גאָווינדאַ. "איך בין ניט קידינג.
איך בין טעלינג איר וואָס איך'ווע געפונען. וויסן קענען זיין קאַנווייד, אָבער ניט חכמה.
עס קענען זיין געפונען, עס קענען זיין געלעבט, עס איז מעגלעך צו ווערן געפירט דורך אים, מיראַקאַלז קענען
זיין געטאן מיט עס, אָבער עס קענען ניט זיין אויסגעדריקט אין ווערטער און געלערנט.
דעם איז געווען וואָס איך, אפילו ווי אַ יונג מענטש, מאל סאַספּעקטיד, וואָס האט געטריבן מיר
אַוועק פון די לערערס.
איך האָבן געפונען אַ געדאַנק, גאָווינדאַ, וואָס איר וועט ווידער באַטראַכטן ווי אַ וויץ אָדער
נאַרישקייַט, אָבער וואָס איז מיין בעסטער געדאַנק. עס זאגט: דער פאַרקערט פון יעדער אמת איז
פּונקט ווי אמת!
אַז ס ווי דעם: קיין אמת קענען בלויז זיין אויסגעדריקט און שטעלן אין ווערטער ווען עס איז
איינער-סיידאַד.
אלץ איז איינער-סיידאַד וואָס קענען זיין געדאַנק מיט געדאנקען און האט מיט ווערטער,
עס ס אַלע איינער-סיידאַד, אַלע נאָר איינער העלפט, אַלע לאַקס קאַמפּליטנאַס, ראָונדנעסס, וואַננאַס.
ווען דער דערהויבן גאָטאַמאַ גערעדט אין זיינע לערנונגען פון די וועלט, ער האט צו טיילן עס
אין סאַנסאַראַ און נירוואַנאַ, אין אָפּנאַר און אמת, אין ליידן און ישועה.
עס קענען ניט זיין געטאן דיפערענטלי, עס איז קיין אנדערע וועג פֿאַר אים וואס וויל צו לערנען.
אבער די וועלט זיך, וואָס יגזיסס אַרום אונדז און אינעווייניק פון אונדז, איז קיינמאָל איינער-סיידאַד.
א מענטש אָדער אַן אַקט איז קיינמאָל לעגאַמרע סאַנסאַראַ אָדער לעגאַמרע נירוואַנאַ, אַ מענטש איז
קיינמאָל לעגאַמרע הייליק אָדער לעגאַמרע זינדיק.
עס טוט טאַקע ויסקומען ווי דעם, ווייַל מיר זענען אונטער צו אָפּנאַר, ווי אויב מאָל איז געווען
עפּעס עמעס. צייט איז ניט פאַקטיש, גאָווינדאַ, איך האָבן
יקספּיריאַנסט דעם אָפֿט און אָפֿט ווידער.
און אויב צייַט איז ניט פאַקטיש, דעמאָלט דער ריס וואָס מיינט צו זיין צווישן די וועלט און די
אייביקייט, צווישן צאָרעס און בליסספולנעסס, צווישן בייז און גוט, איז
אויך אַ אָפּנאַר. "
"ווי קומען?" געבעטן גאָווינדאַ טימאַדלי. "ליסטען געזונט, מיין טייַער, הערן געזונט!
דער זינדיקער, וואָס איך בין און וואָס איר זענט, איז אַ זינדיקער, אָבער אין מאל צו קומען ער וועט
זיין בראַהמאַ ווידער, ער וועט דערגרייכן די נירוואַנאַ, וועט זיין בודאַ - און איצט זען: די 'צייט
צו קומען 'ביסט אַ אָפּנאַר, זענען בלויז אַ משל!
דער זינדיקער איז ניט אויף זיין וועג צו ווערן אַ בודאַ, ער איז נישט אין דעם פּראָצעס פון
דעוועלאָפּינג, כאָטש אונדזער קאַפּאַציטעט פֿאַר טראכטן טוט ניט וויסן ווי אַנדערש צו בילד
די זאכן.
ניט, ין דער זינדיקער איז איצט און הייַנט שוין די צוקונפט בודאַ, זיין צוקונפט איז
שוין אַלע דארט, איר האָבן צו דינען אין אים, אין איר, אין אַלעמען דער בודאַ וואָס
איז קומען אין זייַענדיק, די מעגלעך, די פאַרבאָרגן בודאַ.
די וועלט, מיין פרייַנד גאָווינדאַ, איז ניט ימפּערפיקט, אָדער אויף אַ פּאַמעלעך דרך צו
שליימעס: ניט, עס איז גאנץ אין יעדער מאָמענט, אַלע זינד שוין קאַריז די געטלעך
מחילה אין זיך, אַלע קליין קינדער
שוין האָבן די אַלט מענטש אין זיך, אַלע קליינע קינדער שוין האָבן טויט, אַלע געהאלטן ביים שטארבן
מען דעם אייביק לעבן.
עס איז ניט מעגלעך פֿאַר קיין מענטש צו זען ווי ווייַט אנדערן איינער האט שוין פּראַגרעסט
אויף זיין דרך, אין דער גזלן און ביינדלעך-גאַמבלער, דער בודאַ איז ווארטן, אין דער
בראַהמאַן, דער גזלן איז ווארטן.
אין טיף קלערן, עס איז די מעגלעכקייט צו שטעלן מאָל אויס פון עקזיסטענץ,
צו זען אַלע לעבן וואָס איז געווען, איז, און וועט זיין ווי אויב עס איז געווען סיימאַלטייניאַס, און עס
אַלץ איז גוט, אַלץ איז גאנץ, אַלץ איז בראַהמאַן.
דעריבער, איך זען וועלכער יגזיסס ווי גוט, טויט איז צו מיר ווי לעבן, זינד ווי
קדושה, חכמה ווי נאַרישקייַט, אַלץ האט צו זיין ווי עס איז, אַלץ
בלויז ריקווייערז מיין צושטימען, נאָר מיין
ווילינגנאַס, מיין לאַווינג העסקעם, צו זיין גוט פֿאַר מיר, צו טאָן גאָרנישט אָבער אַרבעט פֿאַר מיין
נוץ, צו זיין געקענט צו אלץ שאָדן מיר.
איך האָבן יקספּיריאַנסט אויף מיין גוף און אויף מיין נשמה אַז איך דארף זינד זייער פיל, איך דארף
באַגער, די פאַרלאַנג פֿאַר פארמאגט, גאַדלעס, און דארף די מערסט שענדלעך פאַרצווייפלונג, אין
סדר צו לערנען ווי צו געבן אַרויף אַלע
קעגנשטעל, אין סדר צו לערנען ווי צו ליבע דער וועלט, אין סדר צו שטעלן קאַמפּערינג עס צו
עטלעכע וועלט איך געוואלט, איך ימאַדזשאַנד, עטלעכע מין פון שליימעס איך האט געמאכט אַרויף, אָבער צו פאַרלאָזן
עס ווי עס איז און צו ליבע עס און צו געניסן
זייַענדיק אַ טייל פון עס. - די דאזיקע, טאַקע גאָווינדאַ, זענען עטלעכע פון די געדאנקען וואָס האָבן קומען אין
מיין מיינונג. "
סידדהאַרטהאַ בענט אַראָפּ, פּיקט אַרויף אַ שטיין פון די ערד, און ווייד עס אין זיין
האנט.
"דאס דאָ," ער האט פּלייינג מיט עס, "איז אַ שטיין, און וועט, נאָך אַ זיכער צייַט,
טאָמער קערן אין באָדן, און וועט אומקערן פון באָדן אין אַ פאַבריק אָדער כייַע אָדער מענטש.
אין דער פאַרגאַנגענהייַט, איך וואָלט האָבן געזאגט: דאס שטיין איז פּונקט אַ שטיין, עס איז נישטיק, עס
געהערט צו דער וועלט פון די מאַדזשאַ, אָבער ווייַל עס זאל קענען צו ווערן אויך אַ
מענטש און אַ רוח אין דעם ציקל פון
טראַנספערמיישאַנז, דעריבער איך אויך נאָכגעבן עס וויכטיקייט.
אזוי, איך וואָלט פילייַכט האָבן געדאַנק אין דער פאַרגאַנגענהייַט.
אבער הייַנט איך טראַכטן: דעם שטיין איז אַ שטיין, עס איז אויך כייַע, עס איז אויך גאָט, עס איז
אויך בודאַ, איך טאָן ניט ווענערייט און ליבע עס ווייַל עס געקענט ווענדן אין דעם אָדער וואס,
אָבער גאַנץ ווייַל עס איז שוין און שטענדיק
אַלץ - און עס איז דעם זייער פאַקט, אַז עס איז אַ שטיין, אַז עס אויס צו מיר איצט
און הייַנט ווי אַ שטיין, דעם איז וואָס איך ליבע עס און זען ווערט און ציל אין יעדער פון זייַן
וועינס און קאַוויטיז, אין די געל, אין דער
גרוי, אין די כאַרדנאַס, אין די געזונט עס מאכט ווען איך קלאַפּ בייַ אים, אין די דריינאַס אָדער
נעץ פון זייַן ייבערפלאַך.
עס זענען שטיינער וואָס פילן ווי ייל אָדער זייף, און אנדערע ווי בלעטער, אנדערע ווי
זאַמד, און יעדער איינער איז ספּעציעל און פּרייַס די אָם אין זייַן אייגן וועג, יעדער איינער איז בראַהמאַן,
אָבער סיימאַלטייניאַסלי און פּונקט ווי פיל עס איז אַ
שטיין, איז ייליק אָדער זאַפטיק, און דעם איז דאָס זייער פאַקט וואָס איך ווי און באַטראַכטן ווי
ווונדערלעך און ווערט פון דינען. - אבער לאָזן מיר רעדן ניט מער פון דעם.
די ווערטער זענען ניט גוט פֿאַר דער סוד טייַטש, אַלץ שטענדיק ווערט אַ ביסל
אַנדערש, ווי באַלד ווי עס איז שטעלן אין ווערטער, געץ פאַרקרימט אַ ביסל, אַ ביסל נאַריש - יאָ, און
דעם איז אויך זייער גוט, און איך ווי עס אַ
פּלאַץ, איך אויך זייער פיל שטימען מיט דעם, אַז דעם וואָס איז איין מענטש ס אוצר און חכמה
שטענדיק סאָונדס ווי נאַרישקייַט צו אן אנדערן מענטש. "
גאָווינדאַ איינגעהערט בישטיקע.
"פארוואס האָבן איר דערציילט מיר דעם וועגן דעם שטיין?" ער געבעטן כעזיטאַנטלי נאָך אַ פּויזע.
"איך האט עס אָן קיין ספּעציפֿיש כוונה.
אָדער טאָמער וואָס איך מענט איז געווען, אַז ליבע דעם זייער שטיין, און דער טייַך, און אַלע די
דאס מיר זענען קוקן בייַ און פון וואָס מיר קענען לערנען.
איך קענען ליבע אַ שטיין, גאָווינדאַ, און אויך אַ בוים אָדער אַ שטיק פון בילן.
דעם זענען דאס, און זאכן קענען זיין ליב געהאט. אבער איך קענען ניט ליבע ווערטער.
דעריבער, לערנונגען זענען ניט גוט פֿאַר מיר, זיי האָבן ניט כאַרדנאַס, ניט סאָפנאַס, ניט
פארבן, ניט עדזשאַז, ניט שמעקן, קיין טעם, זיי האָבן גאָרנישט אָבער ווערטער.
אפשר עס זענען די וואָס האַלטן איר פון דערגייונג שלום, טאָמער עס זענען די פילע
ווערטער.
ווייַל ישועה און מייַלע ווי געזונט, סאַנסאַראַ און נירוואַנאַ ווי געזונט, זענען מיר
ווערטער, גאָווינדאַ. עס איז קיין זאַך וואָס וואָלט זיין נירוואַנאַ;
עס איז פּונקט די וואָרט נירוואַנאַ. "
קוואָטה גאָווינדאַ: "ניט נאָר אַ וואָרט, מיין פרייַנד, איז נירוואַנאַ.
עס איז אַ געדאַנק. "סידאַרטאַ פארבליבן:" א געדאַנק, עס זאל
זיין אַזוי.
איך מוזן מודה צו דיר, מיין טייַער: איך טאָן ניט דיפערענשיייט פיל צווישן געדאנקען און
ווערטער. צו זיין ערלעך, איך אויך האָבן ניט הויך מיינונג
פון מחשבות.
איך האָבן אַ בעסער מיינונג פון זאכן. דאָ אויף דעם פּראָם-שיפל, פֿאַר בייַשפּיל, אַ
מענטש האט שוין מיין פאָרויסגייער און לערער, אַ הייליק מענטש, וואס האט פֿאַר פילע יאָרן פשוט
געגלויבט אין דער טייַך, גאָרנישט אַנדערש.
ער האט באמערקט אַז דער טייַך ס גערעדט צו אים, ער געלערנט פון עס, עס געבילדעט און
געלערנט אים, דעם טייַך געווען צו זיין אַ גאָט צו אים, פֿאַר פילע יאָרן ער האט ניט וויסן אַז
יעדער ווינט, יעדער וואָלקן, יעדער פויגל, יעדער
זשוק איז געווען פּונקט ווי געטלעך און ווייסט פּונקט ווי פיל און קענען לערנען פּונקט ווי פיל ווי די
געבוקט טייַך.
אבער ווען דעם הייליק מענטשן זענען געגאנגען אין די פאָראַס, ער געוואוסט אַלץ, געוואוסט מער ווי
איר און מיר, אָן לערערס, אָן ביכער, נאָר ווייַל ער האט געגלויבט אין דער
טייַך. "
גאָווינדאַ האט געזאגט: "אבער איז אַז וואָס איר רופן` דאס ', אַקטשאַוואַלי עפּעס פאַקטיש,
עפּעס וואָס האט עקזיסטענץ? איז ניט עס נאָר אַ אָפּנאַר פון די מאַדזשאַ, פּונקט
אַ בילד און אילוזיע?
דיין שטיין, דיין בוים, דיין טייַך - זענען זיי אַקטשאַוואַלי אַ פאַקט? "
"דאס צו," גערעדט סידדהאַרטהאַ, "איך טאָן ניט זאָרגן זייער פיל וועגן.
זאל די זאכן זיין ילוזשאַנז אָדער ניט, נאָך אַלע איך וואָלט דעמאָלט אויך זיין אַן אילוזיע, און
אַזוי זיי זענען שטענדיק ווי מיר. דעם איז וואָס מאכט זיי אַזוי טייַער און ווערט
פון ווענעריישאַן פֿאַר מיר: זיי זענען ווי מיר.
דעריבער, איך קענען ליבע זיי. און דעם איז איצט אַ לערערייַ איר וועט לאַכן
וועגן: ליבע, טאַקע גאָווינדאַ, מיינט צו מיר צו זיין די מערסט וויכטיק זאַך פון אַלע.
צו ונ דורך פאַרשטיין די וועלט, צו דערקלערן עס, צו פאַרראַכטן עס, קען זיין די זאַך
גרויס טינגקערז טאָן.
אבער איך בין נאָר אינטערעסירט אין זייַענדיק קענען צו ליבע דער וועלט, ניט צו פאַרראַכטן עס, ניט צו
האַס עס און מיר, צו קענען צו קוקן אויף אים און מיר און אַלע ביינגז מיט ליבע און
אַדמעריישאַן און גרויס רעספּעקט. "
"דאס איך פאַרשטיין," גערעדט גאָווינדאַ. "אבער דעם זייער זאַך איז געווען דיסקאַווערד דורך די
דערהויבן איינער צו זיין אַ אָפּנאַר.
ער קאַמאַנדז פרייַנדלעכקייַט, באַרעמהאַרציקייַט, מיטגעפיל, טאָלעראַנץ, אָבער ניט ליבע, ער
פארווערט אונדז צו בינדן אונדזער האַרץ אין ליבע צו ערדישע זאכן. "
"איך וויסן עס," האט געזאגט סידדהאַרטהאַ, זיין שמייכל שאָון גילדענע.
"איך וויסן עס, גאָווינדאַ.
און אט, מיט דעם מיר זענען רעכט אין די מיטן פון די טיקיט פון מיינונגען, אין דער
פּאָלעמיק וועגן ווערטער.
פֿאַר איך קענען ניט לייקענען, מיין ווערטער פון ליבע זענען אין אַ סטירע, אַ סימינג סטירע
מיט גאָטאַמאַ ס ווערטער.
פֿאַר דעם זייער סיבה, איך דיסטראַסט אין ווערטער אַזוי פיל, פֿאַר איך וויסן, דעם סטירע איז
אַ אָפּנאַר. איך וויסן אַז איך בין אין העסקעם מיט גאָטאַמאַ.
ווי זאָל ער ניט וויסן ליבע, ער, וואס האט דיסקאַווערד אַלע יסודות פון מענטשלעך קיום
אין זייער טראַנסיטאָרינעסס, אין זייער מעאַנינגלעססנעסס, און נאָך ליב געהאט מענטשן אַזוי
פיל, צו נוצן אַ לאַנג, לאַבאָריאַס לעבן בלויז צו העלפן זיי, צו לערנען זיי!
אפילו מיט אים, אפילו מיט דיין גרויס לערער, איך בעסער וועלן די זאַך איבער די ווערטער,
שטעלן מער וויכטיקייט אויף זיין אקטן און לעבן ווי אויף זיין רעדעס, מער אויף די דזשעסטשערז
פון זיין האנט ווי זיין מיינונגען.
ניט אין זיין רעדע, ניט אין זיין געדאנקען, איך זען זיין גרויסקייט, נאָר אין זיין אַקשאַנז, אין
זיין לעבן. "צוליב אַ לאַנג צייַט, די צוויי אלטע מענטשן געזאגט
גאָרנישט.
דעמאלט גערעדט גאָווינדאַ, בשעת באָוינג פֿאַר אַ געזעגענונג: "איך דאַנקען איר, סידדהאַרטהאַ, פֿאַר
טעלינג מיר עטלעכע פון אייער מחשבות.
זיי זענען טייל מאָדנע געדאנקען, נישט אַלע האָבן געווען טייקעף פאַרשטיייק צו
מיר. דעם זייַענדיק ווי עס קען, איך דאַנקען איר, און איך
ווינטשן איר צו האָבן רויק טעג. "
(אבער בעסאָד ער טראַכט צו זיך: דאס סידדהאַרטהאַ איז אַ טשודנע מענטש, ער
יקספּרעסאַז טשודנע מחשבות, זיין לערנונגען געזונט נאַריש.
אזוי דיפערענטלי געזונט די דערהויבן איינער ס ריין לערנונגען, קלירער, פּיורער, מער
קאַמפּריכענסאַבאַל, גאָרנישט פרעמד, נאַריש, אָדער נאַריש איז קאַנטיינד אין זיי.
אבער אַנדערש פון זיין געדאנקען געווען צו מיר סידדהאַרטהאַ ס הענט און פֿיס, זיין אויגן,
זיין שטערן, זיין אָטעם, זיין שמייכל, זיין באַגריסונג, זיין גיין.
קיינמאָל ווידער, נאָך אונדזער דערהויבן גאָטאַמאַ האט ווערן איינער מיט די נירוואַנאַ, קיינמאָל זינט
דעמאָלט האָבן איך באגעגנט אַ מענטש פון וועמען איך פּעלץ: דעם איז אַ הייליק מענטש!
נאר אים, דעם סידדהאַרטהאַ, איך האב געפונען צו זיין ווי דעם.
מייַ זיין לערנונגען זיין פרעמד, קען זיין ווערטער געזונט נאַריש, אויס פון זיין אָנקוקן און זיין
האנט, זיין הויט און זיין האָר, אויס פון יעדער טייל פון אים שיינט אַ ריינקייַט, שיינט אַ
קאַלמנאַס, שיינט אַ טשעערפולנעסס און
מילדנעסס און קדושה, וואָס איך האב געזען אין קיין אנדער מענטש זינט די לעצט טויט פון
אונדזער דערהויבן לערער.)
ווי גאָווינדאַ געדאַנק ווי דעם, און עס איז געווען אַ געראַנגל אין זיין האַרץ, ער אַמאָל ווידער
באָוד צו סידדהאַרטהאַ, ציען דורך ליבע. דעעפּלי ער באָוד צו אים וואס איז געווען קאַמלי
זיצן.
"סידאַרטאַ," ער גערעדט, "מיר האָבן ווערן אַלט מענטשן.
עס איז אַנלייקלי פֿאַר איינער פון אונדז צו זען די אנדערע ווידער אין דעם ינקאַרניישאַן.
איך זען, טייַער, אַז איר האָבן געפונען שלום.
איך מודה אַז איך האָבן ניט געפונען עס. זאג מיר, טאַקע מענטשיש איינער, איינער מער וואָרט,
געבן מיר עפּעס אויף מיין וועג וואָס איך קענען אָנכאַפּן, וואָס איך קענען פאַרשטיין!
געבן מיר עפּעס צו זיין מיט מיר אויף מיין דרך.
עס עס אָפֿט שווער, מיין דרך, אָפֿט טונקל, סידדהאַרטהאַ. "
סידדהאַרטהאַ האט גאָרנישט און געקוקט אויף אים מיט די טאָמיד אַנטשיינדזשד, שטיל שמייכל.
גאָווינדאַ סטערד בייַ זיין פּנים, מיט מורא, מיט יערנינג, צאָרעס, און די אייביק זוכן
איז געווען קענטיק אין זיין קוק, אייביק ניט-געפונען.
סידדהאַרטהאַ געזען עס און סמיילד.
"בענט אַראָפּ צו מיר!" ער וויספּערד שטיל אין גאָווינדאַ ס אויער.
"בענד אַראָפּ צו מיר! ווי דעם, אפילו נעענטער!
זייער נאָענט!
קוש מיין שטערן, גאָווינדאַ! "
אבער בשעת גאָווינדאַ מיט כידעש, און נאָך ציען דורך גרויס ליבע און דערוואַרטונג,
אָובייד זיין ווערטער, בענט אַראָפּ ענג צו אים און גערירט זיין שטערן מיט זיין ליפן,
עפּעס ניסימדיק געטראפן צו אים.
בשעת זיין געדאנקען זענען נאָך וווינונג אויף סידדהאַרטהאַ ס וואַנדראַס ווערטער, בשעת ער איז געווען
נאָך סטראַגאַלינג אין אַרויסגעוואָרפן און מיט ומכיישעק צו טראַכטן אַוועק צייַט, צו ימאַדזשאַן
נירוואַנאַ און סאַנסאַראַ ווי איינער, בשעת אפילו אַ
זיכער ביטל פֿאַר די ווערטער פון זיין פרייַנד איז געווען פייטינג אין אים קעגן אַ
גוואַלדיק ליבע און ווענעריישאַן, דעם געטראפן צו אים:
ער ניט מער געזען דעם פּנים פון זיין פרייַנד סידדהאַרטהאַ, אַנשטאָט ער געזען אנדערע פנימער,
פילע, אַ לאַנג סיקוואַנס, אַ פלאָוינג טייַך פון פנימער, פון הונדערט, פון טויזנטער, וואָס אַלע
געקומען און פאַרשווונדן, און נאָך אַלע געווען צו
זיין עס סיימאַלטייניאַסלי, וואָס אַלע קעסיידער געביטן און באנייט זיך,
און וואָס זענען נאָך אַלע סידדהאַרטהאַ.
ער האט געזען דעם פּנים פון אַ פיש, אַ קאַרפּ, מיט אַ ינפאַנאַטלי פּיינפאַלי געעפנט מויל, די פּנים
פון אַ געהאלטן ביים שטארבן פיש, מיט פאַדינג אויגן - ער געזען דעם פּנים פון אַ נייַ-געבוירן קינד, רויט און פול
פון רינגקאַלז, פאַרקרימט פון רופט - ער געזען
דעם פּנים פון אַ רוצח, ער געזען אים פּלאַנדזשינג אַ מעסער אין די גוף פון אן אנדערן מענטש - ער
געזען, אין דער זעלביקער רגע, דעם פאַרברעכער אין קנעכטשאפט, נילינג און זיין קאָפּ זייַענדיק
געהאַקט אַוועק דורך די עקסאַקיושאַנער מיט איינער
בלאָזן פון זיין שווערד - ער געזען די ללבער פון מענטשן און פרויען, נאַקעט אין שטעלעס און קראַמפּס פון
פרענזיד ליבע - ער געזען קאָרפּסיז אויסגעשטרעקט, מאָושאַנלאַס, קאַלט, פּאָסל - ער האט געזען די
קעפ פון אַנימאַלס, פון באָאַרס, פון קראַקאַדיילז,
פון עלאַפאַנץ, פון אקסן, פון פייגל - ער געזען געטער, געזען קרישנאַ, געזען אַגני - ער געזען אַלע פון
די פיגיערז און פנימער אין אַ אלף באציונגען מיט איין אנדערן, יעדער איינער
העלפּינג די אנדערע, לאַווינג עס, כייטינג עס,
דיסטרויינג עס, געבן שייַעך-געבורט צו עס, יעדער איינער איז געווען אַ וועט צו שטאַרבן, אַ פּאַשאַנאַטלי
ווייטיקדיק קאָנפעסיע פון טראַנסיטאָרינעסס, און נאָך גאָרניט פון זיי געשטארבן, יעדער איינער בלויז
פארוואנדלען, איז געווען שטענדיק שייַעך-געבוירן, באקומען
עווערמאָר אַ נייַ פּנים, אָן קיין צייַט ווייל דורכגעגאנגען צווישן די איין און די אנדערע
פּנים - און אַלע פון די פיגיערז און פנימער רעסטאַד, פלאָוד, דזשענערייטאַד זיך,
פלאָוטאַד צוזאמען און מערדזשד מיט יעדער אנדערער,
און זיי זענען אַלע קעסיידער באדעקט דורך עפּעס דין, אָן ינדיווידזשואַליטי פון
זייַן אייגן, אָבער נאָך יגזיסטינג, ווי אַ דין גלאז אָדער ייַז, ווי אַ טראַנספּעראַנט הויט, אַ
שאָל אָדער פורעם אָדער מאַסקע פון וואַסער, און דעם
מאַסקע איז געווען סמיילינג, און דעם מאַסקע איז געווען סידדהאַרטהאַ ס סמיילינג פּנים, וואָס ער,
גאָווינדאַ, אין דעם זייער זעלביקער מאָמענט גערירט מיט זיין ליפן.
און, גאָווינדאַ געזען עס ווי דעם, דעם שמייכל פון דעם מאַסקע, דעם שמייכל פון וואַננאַס אויבן
די פלאָוינג פארמען, דעם שמייכל פון סימולטאַנעאָוסנעסס אויבן די טויזנט בערטס
און דעטס, דעם שמייכל פון סידדהאַרטהאַ איז געווען
דווקא די זעלבע, איז געווען דווקא פון דער זעלביקער מין ווי דער שטיל, דעליקאַט,
ימפּענאַטראַבאַל, טאָמער פרייַנדלעך, טאָמער מאַקינג, קלוג, טויזנט-פאַרלייגן שמייכל פון
גאָטאַמאַ, דער בודאַ, ווי ער האט געזען עס זיך מיט גרויס רעספּעקט אַ הונדערט מאל.
ווי דעם, גאָווינדאַ געוואוסט, די פּערפעקטאַד אָנעס זענען סמיילינג.
ניט געוואוסט קיין מער צי צייַט געווען, צי די זעאונג האט לאַסטיד אַ צווייט אָדער אַ
הונדערט יאָרן, ניט געוואוסט קיין מער צי עס געווען אַ סידדהאַרטהאַ, אַ גאָטאַמאַ, אַ מיר
און אַ איר, געפיל אין זיין ינערמאָוסט זיך ווי
אויב ער האט שוין ווונדאַד דורך אַ געטלעך פייַל, די שאָדן פון וואָס פארזוכט זיס, זייַענדיק
ענטשאַנטיד און צעלאָזן אין זיין ינערמאָוסט זיך, גאָווינדאַ נאָך געשטאנען פֿאַר אַ ביסל
בשעת בענט איבער סידדהאַרטהאַ ס שטיל פּנים,
וואָס ער האט פּונקט געקושט, וואָס האט פּונקט געווען די סצענע פון אַלע מאַנאַפעסטיישאַנז, אַלע
טראַנספערמיישאַנז, אַלע עקזיסטענץ.
די פּנים איז געווען אַנטשיינדזשד, נאָך אונטער זייַן ייבערפלאַך די טיפקייַט פון די טהאָוסאַנדפאָלדנעסס
האט פארשלאסן אַרויף ווידער, ער סמיילד בישטיקע, סמיילד שטיל און סאָפלי, טאָמער זייער
בענעוואָלענטלי, טאָמער זייער מאָקקינגלי,
דווקא ווי ער געוויינט צו שמייכלען, די דערהויבן איינער.
דעעפּלי, גאָווינדאַ באָוד, טרערן ער געוואוסט גאָרנישט פון, געלאפן אַראָפּ זיין אַלט פּנים, ווי אַ
פייַער בערנט די געפיל פון די מערסט אָנווינקען ליבע, דער כאַמבאַלאַסט ווענעריישאַן אין זיין האַרץ.
דעעפּלי, ער באָוד, רירנדיק די ערד, איידער אים וואס איז געזעסן מאָטיאָנלעססלי,
וועמענס שמייכל רימיינדיד אים פון אַלץ ער האט אלץ ליב געהאט אין זיין לעבן, וואָס האט אלץ
געווען ווערטפול און הייליק צו אים אין זיין לעבן.