Feridun düzağaç

Çok uzun gemiler geçiyor boğazdan Boğazımda düğümlenir adın Birazdan güneş batar Martıların doymak bilmez çığlıkları İçimde durmak bilmeyen açlık: sen çığlıkları Kısa sürüyor günler sensiz Yeniköy'de...

Bana huzun yapma bu gece gelemem Bu gece bu kent benden tenha çekemem Dumanlarým boguyor ruhumun odalarýný Uyumak istiyorum býrak sorularý Ýcmisim ucan kuslarým olu duslerim sarhos Gozlerim...

Ben bir zaman kaybıyım, beni boşver hocam Düşlerimden geçenleri kitaplarda bulamıycam Hangi deniz nereye dökülüyor bana ne Ben içimde boğulurken Hala aşkın olduğu bir yer varsa söyle Dokunulmazsam...

Belki güneş bir gün ikimiz için doğar Belki korkuları hayallerimiz boğar O masal günü gelinceye kadar; susuyorum, susuyorum Susadıkça yüzün düşer aklıma Korkar oldum düşlemekten Adını anarım çoğalır...

Hiç bir şeyi senin kadar istemedim, ama yetmiyor Ne kadar istesem de, gözlerimdeki resmin gitmiyor Yağmurlar, içime içime içime yağıyor, içimdeki kuraklık bitmiyor Bitmez sandığım yollar aynı...

Alev alev yanýyorum Buzlarým çözülüyor aþka Gardým düþüyor, tutamýyorum Korkuyorum bakýþlarýn çarpýnca bana Birbirimize birkaç aþk kadar geç kalmýþ olmasaydýk Hep yanlýþ gidenlerin ardýndan...

Otlarım yanar Sensizlik nadasında toprağım Birazcık dinlensin, büyüsün yeşersin gelmeyişin Hiçbir şey diyen bir cümlenin ortasına (ah) terk edilmiş bir kelimeyim Öznesiz, zamansız, zarfsız,...

Bir yol bulup kendine Çoğu zaman gözlerimden Sustuklarımdan belki de Kim bilir sözlerimden Taşar dışıma yalnızlığım Yağmurlarıma karışır Gizliden izler seni Süzülürken penceremden Yorgundur...

Onuncu ayın onuncu günü Saat on buçukta yanmış mumum Otuz beş yıl olmuş ihtiyar bir çocuktur güzel ruhum Okulu asıp oyuna kaçar bıraksam hala Ama çok düştü, incindi, yoruldu, dinlenmeli kalbim...