Dag allemaal. Ik was een tijdje weg, maar blij weer terug te zijn.
Ik heb de laatste tijd onder meer veel tijd doorgebracht in de buitenlucht,
bezig met groente kweken, genieten van het lenteweer, en niet geloven in God,
hoewel niet per se in die volgorde.
Sommige mensen kijken naar de variëteit en overvloed in de natuur
en zien daarin het bewijs van het bestaan van God.
Nou, ik heb de laatste tijd goed kunnen kijken, en ik heb veel bewijzen gezien
van de variëteit en overvloed van de natuur, maar God ben ik niet tegenkomen.
Dat verbaast me niet echt, want het lijkt me sterk dat de gewelddadige maniak uit het Oude Testament
in staat zou zijn om ook maar één enkele radijs te scheppen, laat staan een hele wereld.
Om maar iets te noemen: een god die nieuwe ideeën vreest, is zeker geen schepper.
Maar ook zijn behoefte om te worden aanbeden zegt ons dat we met een bijzonder oppervlakkig wezen te maken hebben.
Dat is wat verontrustend, omdat we naar zijn beeltenis zouden zijn gemaakt.
En zijn neiging tot geweld toont dat hij ook behoorlijk stupide is.
Ook hierin komt hij ons ongemakkelijk dichtbij.
Deze god is eigenlijk zo beperkt in visie en zo gewelddadig onsubtiel,
zowel in woord als in daad, dat het best denkbaar is dat iemand hem aanziet voor
een of ander primitief, in de woestijn verdwaald wezen uit een volksstam,
om tot de conclusie te komen, net als ik, dat wij niet zijn kinderen zijn,
maar dat hij eigenlijk óns kind is, en een behoorlijk ondeugend kind ook nog.
Zelfs als ik het op dit punt mis heb, en dat kan best -
- ik ben immers niet onfeilbaar, zoals anderen die we hier maar ongenoemd laten -
en als God werkelijk de wereld heeft geschapen, dan kan ik alleen maar zeggen:
"Goed gedaan, God, een applausje voor God."
Maar als hij als tegenprestatie verwacht dat we hem gaan aanbidden,
dan - het spijt me zeer - kan hij rechtstreeks door naar de hel.
Waar hij overigens vandaan komt, denk ik, als er tenminste zo'n plaats bestaat,
want de god van het Oude Testament toont zich als iemand die auditie doet voor de rol van Satan.
Je kunt je moeilijk iemand voorstellen die nog kwaadaardiger is
zonder de hulp van een paar nephorens en een hooivork.
Kijk maar naar zijn cv. Hij kwam een paar duizend jaar geleden uit de woestijn tevoorschijn
moordend en tierend in onbeheerste gelijkhebberigheid
aanleiding gevend tot drie religies die elkaar absoluut verafschuwen
ons voorziend van geschriften waardoor wij elkaar naar de keel vliegen als honden die vechten over kliekjes
ons verdelend in 'wij' en 'zij', in gelovigen en heidenen
op die manier verzekerend dat ieder van ons bij de geboorte als miljoenen aartsvijanden heeft.
Met dank aan dit monster leven we nu in een wereld die zich tegen zichzelf heeft gekeerd,
waar ieder van ons in de ogen van anderen een 'heiden' is.
Ja, jij ook, wat je ook gelooft, ook al geloof je in niks,
wees er zeker van dat er mensen zijn die jou haten om wat je al of niet gelooft.
Welkom op Planeet Aarde, centrum van het heelal. Veel plezier hier.
Hoewel afzien van pleziertjes je naar verluidt sneller in de hemel brengt.
Gegeven deze vernederende, en eerlijk gezegd verwarrende situatie waarin we verkeren
waarin, met dank aan die belachelijke god, de hele wereld een steeds verdrietiger baantje trekt,
rondom het Zwarte Gat dat Midden-Oosten heet, waaruit zelfs het licht niet kan ontsnappen,
- ah, dat had je zelf ook al opgemerkt? -
misschien is 'beschaving' wat teveel gevraagd van ons, in onze kennelijk vroege staat van ontwikkeling
maar zou het toch niet fijn zijn als we althans die kunstmatige verschillen wat konden reduceren,
(die deze god ons heeft opgelegd). Maar dan zonder gebruik van geweld?
Sorry hoor. Grapje. Ik neem het terug.
Ik weet hiet wat er over me kwam. Ik deed een beetje gek. Excuses en zo.
Natuurlijk is geweld het enige antwoord.
Dat is immers de tale gods. Dat moet wel onze god wezen, die halfbakken, de god van de dood.
"Geloof in mij of brand in de hel !"
"Aanbid mij of ik stuur de pest op je af."
"Varkentje, varkentje, laat me er in. Of ik brand jullie steden plat."
En als dat de tale Gods is, en we zijn gemaakt naar zijn evenbeeld,
- wat wellicht betekent dat ook hij een onnozele bijgelovige dwaas is, maar daarover heb ik het niet -
dan is geweld noodzakelijk ook onze taal, en eigenlijk de enige taal
die we met elkaar kunnen spreken als het er op aan komt.
Want iedereen weet dat dreiging met geweld de pijler is van diplomatie,
ongeacht de warmte van de handdruk of de charme van de glimlach.
Zonder geweld zouden we nauwelijks met elkaar kunnen communiceren,
omdat we, zoals iedereen begrijpt, daarvoor de primitief en te dom zijn.
Natuurlijk spreek ik hier niet voor iedereeen. Alleen voor de mensen op onze planeet.
Hoe dom zijn we dan? Nou, kijk zelf maar. Van nature zijn we een nieuwsgierig ras.
Als we dat niet waren, dan waren we hier niet.
De zoektocht naar kennis is wat ons van aanvang af heeft voortgedreven.
Tegelijk steunen we met miljoenen tegelijk die levenloze geloofssystemen
die opzettelijk kennisgaring beperken, nieuwsgierigheid ontmoedigen, en onbegrip heiligen.
Waarom doen we onszelf dit aan?
Waar zijn we bang voor? Om alleen te zijn in een koud en leeg universum, is dat het?
Dus liever onderwerpen we ons aan een wrede, idiote fascist dan aan geen enkele god
en liever zuchten we onder de nepdreiging van de eeuwige verdoemenis als een stelletje zielige lafbekken.
Liever slepen we ons voort door de geschiedenis, meter voor bloedige meter,
omdat we al die ingebeelde rotzooi op onze schouders torsen,
deze nutteloze baal met fossiele gedachten die we 'religie' noemen,
de psychologische voetboeien waarvan we ons maar niet kunnen bevrijden
omdat die god van ons - ook al is hij idioot -
- hij is wellicht zo dom als een zak lege kokosnoten -
maar hij kan slechts de intelligentie vertonen die hem in feite schiep, de arme stumper.
Het is tweeduizend jaar geleden dat Jezus leefde - als hij tenminste leefde.
Laten we dat eens aannemen, gewoon om een paar atheïsten te pesten.
Maar mondje dicht dat ik het gezegd heb, of ik zou dik in de problemen geraken.
En Jezus was wellicht een toffe peer, op allerlei manieren, maar een heilige was hij niet.
Hij had zijn duistere kanten. Het was niet allemaal brood en vis en lelietjes van dalen wat er blonk, toch?
Hij was het immers zelf die het idee van 'eeuwige verdoemenis' naar voren bracht, niet God, verrassenderwijs.
Er staat niets in het Oude Testament over iemand die in het hellevuur aan het sudderen is.
Dat was Jezus' idee. Misschien had God het toen net even te druk met het vermoorden en verminken van mensen
dat het even aan zijn aandacht ontglipte. En alle begrip daarvoor natuurlijk
wat God had het per slot ontzettend druk toen.
Maar je vraagt je af waarom Jezus zo moeilijk begon te doen
net toen hij dik succes had met zijn wonderen en parabels
en zijn boodschap van liefde en licht.
Waarom zou hij opeens afpersing en bedreiging ten beste geven?
Nou, omdat Jezus evident niet gek was,
en hij zich al vlot realiseerde dat hij sprak tot een stel rare en domme barbaren
die, in weerwil van zijn verlichte, levenbrengende boodschap,
nog altijd het meest luisterden naar de taal van het geweld om zich netjes te laten gedragen
en tweeduizend jaar later is dat nog precies hetzelfde.
Wie van ons zou zich hierbij niet kapot schamen?
Ik tenminste wel, om eerlijk te zijn. Ik schaam me kapot.
Ik zou mijn excuses willen aanbieden aan het universum, omdat wij mensen zoveel van zijn kostbare tijd verknoeiden.
Oeps, ik geloof dat de katholiek in mij even toonbaar wordt.
We denken dat we zo vooruitstrevend zijn, nietwaar, vooral nu de wetenschap
op en neer lijkt te kunnen reizen tussen elf dimensies,
en daarmee doet wat godsdienst placht te doen,
in een poging het mysterie van het leven te ontrafelen, in plaats van het te verbergen.
Maar hier op aarde maakt het weinig verschil.
De dingen zijn nog net zoals altijd.
Mensen aanbidden nog steeds domme afgoden, vrezen nog steeds kwade geesten,
sidderen nog steeds onder de boze hemelen als een zooitje bange holenmensen.
Het enige mysterie is voor mij hoe we in de spiegel kunnen kijken zonder in lachen uit te barsten.
Vrede, en mooie dagen gewenst.